مینا

هنر مینا کاری شامل استفاده از انواع لعاب­های معدنی برای رویه آرائی و تزئین قطعات و ظروف فلزی است. اغلب زیر ساخت یک کار مینا از جنس مس یا به ندرت از برنج است در برخی موارد برای ساخت زیور آلات مینا کاری شده این کار را بر روی طلا نیز انجام می­دهند. یک زیر ساخت مسی در مرحله آماده سازی سه بار به وسیله لعاب کائولین پوشیده شده و در کوره پخته می­شود تا لعاب کاملا سفید و یکنواختی به دست آید، سپس بر روی این زمینه بوم شدده شروع به نقاشی با رنگهای دست ساز می­نمایند. ترکیب رنگ مینا اغلب از اکسید فلزات مختلف به همراه یک نوع بست مخصوص می­باشد. پس از نقاشی اثر مینا در کوره پخته می­شود که بسته به نوع رنگ درجه حرارت کوره تنظیم می­شود تا رنگ مورد نظر به دست آمده و در ضمن لعاب مینا نسوزد. در قدیم رنگهایی ظروف و سایر اشیاء مینایی از رنگهای شیمیایی استفاده می­شود. میناکاران برای تهیه رنگ قرمز از اکسید طلا، رنگ سبز و آبی از اکسید مس و نرگ زرد از گل ماشی استفاده می­کنند از عصر صفویه تاکنون طرحهای اسلیمی و گلهای ختایی به وفور در کارهای مینا استفاده شده است اما امروزه طرحهای مینیاتور نیزبه شیوه مینا رواج یافته و استفاده می­شود. از نظر زیر ساخت در کار مینا تنوع بسیار وجود دارد و به صورتها و برای کاربرد­های متفاوت اشیاءتابلو ها و پلاک های مینا تولید می­شود. میناکاری از جمله هنرهای منحصر به هندمندان اصفهان می باشد که البته با تلفیق هنر مینا با سایر رشته ها مانند طلاکاری، خاتم کاری، محصولات متنوعی را ارائه  می­کنند.